Paris sokaklarını arşınlamış, Fransız lezzetlerinin keyfini çıkarıp günü Seine nehri kenarında romantik bir yürüyüşüyle tamamlamıştık.
Üçüncü günümüzde yine Paris caddeleri, meşhur bir Fransız mağazası ve 18. yüzyıl meraklısı bir bankacının müze evi var.
Kışın bile güzel bir Paris sabahında, otelden başladık günlük Paris turumuza.
Louvre müzesine gitmek için Seine nehrinin solundan Quai des Grands Augustines boyunca yürümeye başladık.
Paris'in ayakta kalan en eski köprüsü Pont Neuf'tan Seine'in karşı kıyısına geçtik. Köprü 17. yüzyıl başında Ortaçağ döneminde Paris'in göbeği kabul edilen Cite adasına ulaşımı rahatlatmak için inşa edilmiş.
Köprüyü geçip Quai François Mitterand yolu boyunca sanatçıların kurduğu tezgahlara baka baka ilerledik.
Karşımıza aşıkların uğrak yeri, asma kilitleriyle meşhur Pont des Arts köprüsü çıktı. Institut de France ile Louvre müzesini bağlayan köprü, 2008 yılından beri aşıkların birbirine bağlılıklarını temsil etmek için isimlerini üstlerine yazıp taktıkları sonra da anahtarlarını suya attıkları asma kilitlerle dolu.
Köprü, asılan bir dolu (Şubat 2014'ünde yapılan tahmine göre 700,000 civarında) kilitden dolayı tehlikedeymiş. Yetkililer yüklenen metal ağırlığını engellemek için çeşitli yollara başvurmaya başlamışlar. Bundan dolayı zira köprünün parmaklıkları tahta suntalarla kapatılmış.
Bu durum da kimseyi caydırmamış olsa gerek ki hala panellerin kenarından köşesinden kilit üstüne kilit fışkırıyor. Hatta nehir kenarındaki demirlere başlanmış...
Köprüde bir iki hatıra fotoğrafından sonra François Mitterand yolundan devam ettik.
Sonrasında bizi Louvre müzesi tabelası karşıladı.
Tabeladan sağa doğru ilerledik.
Önümüzde Place du Carrousel meydanı, meydanın solunda Arc de Triomphe du Carrousel, sağında Louvre müzesi...
Müzenin girişinde meşhur piramit yapı ve önünde bir sürü kalabalık vardı.
Louvre müzesini çok merak etsek de sırf ona ayırdığımız başka bir gün içini gezmeye karar verdik. (Müzenin bir doğru düzgün resmini çekememişim, hep bu ters ışık yüzünden!)
Neyse, orada çok oyalanmayıp Arc de Triomphe du Carrousel'e ilerledik.
Zafer takı, 19. yüzyılın başında Napolyon'un zaferleri şerefine Tuileries bahçesinin girişine yerleştirilmiş.
Takın üstünde Roma İmparatorluğu'ndan kalma zafer alaylarının simgesi dört atlı araba, quadriga, bulunuyor. (Quadriga, Latince dört anlamına gelen quattuor kelimesinden türemiş.)
Orjinal Zafer Quadrigası, antik dönemde Konstantinopolis Hipodromunda muhtemelen bir zafer takının üstünde yer alıyormuş. 12. yüzyılda Katolik istilası sırasında İtalya'ya götürülmüş. 1797'de Napolyon heykeli zorla alıp Paris'e getirmiş ve bu takın üstüne yerleştirmiş. 1815'te Napolyon'un güç kaybetmesiyle atlar tekrar Venedik'e taşınmış ve halen Venedik'teki Aziz Marko Bazilikasındalarmış.
Velhasıl, Arc de Triomphe du Carrousel'in üzerindeki bu atlar antik dönemden günümüze kalan o quadrigadan örnek alınarak sonradan yapılmış ve tekrar tepesine dikilmiş.
Buradaki seyrimizi tamamladıktan sonra sırada Paris'in meşhur mağazası Galeries Lafayette var.
Place du Carrousel meydanından 20 dakikalık mesafedeki mağazaya gitmek üzere yürümeye başladık.
Önünden geçtiğimiz aşağıdaki bu güzel yapı opera binası, Palais Garnier, Paris'in en meşhur yapılarından biri.
1875 yılında tamamlanan bina neoklasik tarzdaki Beaux-Arts mimarisinin örneklerinden. (Paris'te 1671 yılında kurulan güzel sanatlar okulu École des Beaux-Arts'da verilen eğitimden dolayı Beaux-Arts mimarisi deniyor.)
Gaston Leroux'un 1910'da basılan Operadaki Hayalet romanında geçen opera olması da ününe ün katmış.
Operanın hemen ilerisinde Galeries Lafayette ile karşılaştık.
1912 yılında açılan mağazanın ürün zenginliğinin yanında binanın kendisi de görülmeye değer.
Hadi bari gelmişken bir siftah yapayım dedim.
İki gündür yürümekten de ayakkabı ayağımı rahatsız etmeye başlamıştı. (Mazeretim olmasa da herzaman ayakkabı alabilirim, o ayrı...)
Çeşit çeşit üründen uygun bir ayakkabı bulamadım, iyi mi! Bilseydim bir toto loto oynar öyle gelirdim. Yine ne varsa H&M'de var. Yolun karşısındaki mağazasına uğradık da bu önemli problemi çözdük(!)
Ayakkabı anlatıp çanta ve parfüm resmi koyduğumun farkındayım. Onlarla da biraz ilgilendim diyelim...
Elleri kolları dolu turistleri Galeries Lafayette'te bırakıp yolumuza düştük.
Yol kenarında şarja takılmış bekleyen arabalar çok sevimliler.
Elektrikli arabaların paylaşıldığı bir sistem varmış Pariste, Autolib.
Şehrin bellli yerlerinde durakları var ve üye olduğunuz takdirde istediğiniz yerden alıp istediğiniz yere park ediyorsunuz. Süper bir fikir. Bir nevi şehir bisikletleri gibi, ihtiyacın olduğu yerde al, işin bitince bırak, üstelik de çevreye duyarlı.
Ve günün son durağı, 18. yüzyıl Fransız mobilyalarına meraklı zengin bir bankerin evi.
Comte Moïse de Camondo, 1860 yılında Osmanlı İmparatorluğundaki en büyük bankalardan birinin sahibi Sefarad Yahudisi bir ailenin çocuğu olarak İstanbul'da dünyaya gelmiş.
1911 yılında Paris'te ailesine ve antikalarına ev sahipliği yapacak bir malikane inşa ettirir. Malikane Versailles Sarayının bahçesindeki Petit Trianon şatosundan örnek alınarak yapılır.
Malikaneyi ve koleksiyonunu birgün oğlu Nissim'e bırakmayı istemektedir. Ama I. Dünya Savaşı çıkar ve hava savaşında Nissim'i kaybederler. Bunun üzerine Moïse, oğlunun hatırasına evini müze olmak üzere devlete bırakır. Moïse'den sonra ev müze olarak açılır. Daha sonra II. Dünya Savaşı çıkar. Moïse'in ailesi Fransızlar tarafından Nazilere teslim edilir ve aileden geriye kimse kalmaz.
Fransız devletine kalmış Nissim de Camondo müzesi bu aileyi, hayatlarını ve dönemin tarihini anlatıyor.
Ev olduğu gibi korunmuş; resimler, mobilyalar ve antikalarla dolu...
Pek bilinen bir müze olmadığı için kalabalık değildi, rahat rahat dolaştık.
Müze kapanmış biz hala mutfağı inceliyorduk ki görevli, son fotoğraf diyip, bizi çıkardı arkamızdan da kapıları kilitledi.
Akşam olmuş, hava kararmıştı. Geri yürüyecek dermanımız kalmadığı için en yakındaki girişten metro'yla otele döndük.
Paris'teki üçüncü günümüz de caddeler, köprüler, binalar ve müzelerle geçti...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder